Wist ik veel, ik dacht dat ik naar de KvK moest..

Tekenen vond ik altijd al leuk. Als kind kon ik me er uren in verliezen en ik hoorde vaak terug dat ik het goed kon. Op de middelbare school koos ik tekenen als extra vak. Dat was leuk, totdat de kunstgeschiedenis om de hoek kwam. Wat vond ik dat verschrikkelijk. Al die jaartallen en stromingen en feitjes wat me niet interesseerde. Ik heb het vak én het tekenen laten vallen. En nog steeds heb ik niet zoveel met het bekijken van oude schilderijen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar het Rijksmuseum had ik al snel gezien. Terwijl ik het fantastisch vind om te zien hoe de schilderijen gemaakt worden. Televisieprogramma’s als ‘Het geheim van de meester’ of ‘Project Rembrandt’ daar kan ik dan wel weer van genieten. Dat is zelf met tekenen ooit geld zou verdienen leek me niet waarschijnlijk en dus koos ik voor de zorg en het ‘met mensen werken’.

Fast Forward naar 2012. Ik werkte veel met kinderen in een medische setting. Ik wilde die kinderen graag dingen uitleggen en voorbereiden op wat komen ging en dus tekende ik een poster waar alle stappen op stonden. Voor de kinderen en voor mijzelf om mijn eigen werk makkelijker te maken (want minder onrustige en angstige kinderen). Dat was een succes, want meerdere ziekenhuizen hadden interesse. En dus ging ik naar de kamer van koophandel, want ik dacht dat dat moest als ik de posters wilde verkopen. Ik had geen idee. Ik ging gewoon even op het fietsje vanaf het werk in Zwolle. Het was geen bijzonder moment, ik heb er geen foto van en ik heb het niet gevierd. Het was gewoon een administratieve handeling om de posters te kunnen verkopen 😉

Er moest toen natuurlijk ook een naam bedacht worden. De naam is een verbastering van mijn naam Manon, binnensmonds in het Oosten ook wel Mnon. Met de S van mijn meisjesnaam erachter werd het Mnons ofwel Nons. Nons illustraties was de eerste werktitel. Later werd het Studio Nons, want dat klonk hipper en was lekker breed. Dan kon ik ook wenskaarten maken en uitnodigingen ontwerpen. En betonnen lampen gieten en kandelaars maken en portretjes schilderen. Eeeh, van een niche had ik duidelijk nog niet gehoord. Ik vond het gevoel te gek dat er mensen wilden betalen voor wat ik gemaakt had en dat gevoel is gebleven. Ik maak bij elke bestelling nog een (inwendig) sprongetje.

Mijn handgeschilderde portretjes sloegen aan. Zo goed dat ik voor een veel te lage prijs avond en avond zat te schilderen en het plezier er in verloor. Dat wilde ik niet meer, dus ik stopte er vrij abrupt mee. Ik kon geen portretje meer zien. Maar wat dan wel? Waar was ik nou echt goed in en waar werd ik blij van? Ondertussen had ik 2 hbo studies en een master in de zorg afgerond en kreeg ik de ingeving dit te combineren. Dus tekenen voor de zorg om dingen uit te kunnen leggen. Mijn medische kennis helpt me om te snappen wat ik teken en door het patiëntencontact weet ik wat wel en niet werkt om iets te snappen. Ik ben mijn Instagram en website gaan inrichten op illustraties voor de zorg en ik mocht al vrij snel werk in opdracht maken voor verpleegkunde studenten en voor directe patiëntenzorg.

Heel leuk om te doen en ook heel belangrijk. We zijn nu eenmaal visueel ingesteld en medische informatie is vaak complex. Het helpt om dingen voor je te kunnen zien. Het vermindert angst voor medische onderzoeken en geeft begrip voor een bepaalde behandeling. De keerzijde is wel dat het steeds ‘alles of niks’ is. Als er een opdracht is ben ik volle bak aan de slag en zorg ik dat het naar wens van de opdrachtgever wordt. Is een opdracht klaar, dan moet ik daar weer even van bijkomen.

In een brainstormsessie met mezelf kwam ik erachter dat ik heel graag ook een eigen product wilde maken. Iets waar ik aan kan werken als ik tijd, energie en inspiratie heb en wat ik even kan laten liggen wanneer dat nodig is. Het was namelijk soms schipperen met de tijd met een gezin met 2 jonge kinderen en een baan in loondienst. Ik volgde cursussen over het maken van online producten en besloot dat ik me wilde richten op functionele tekeningen en met name sketchnotes. Ik gebruik dat zelf vaak en wil dit graag aan anderen leren. Om eerst af te tasten of daar behoefte aan was, maakte ik een apart Instagram account aan: @schetskracht (dat werd later @studiosketchnote). @studionons kan zich dan blijven richten op de illustraties voor de zorg. En die belangstelling was er, want binnen een jaar was dit account groter dan Studio Nons en had ik meerdere online cursussen staan over sketchnotes en functioneel tekenen. De tekeningen worden eerder lelijker dan mooier, maar de werking alleen maar krachtiger. En dat vind ik te gek om te zien! Dus nu is zijn sketchnotes een soort aparte stroming geworden binnen mijn bedrijf Studio Nons.

In mijn werk als medisch professional zette ik tekeningen in om dingen aan patiënten uit te leggen. Dat hoeft niet mooi, als het de boodschap maar over kan brengen. Een opleiding in illustreren heb ik nooit gedaan. Ik ben dus een autodidact. Ik heb veel geoefend en een aantal cursussen gevolgd, waarna het leerproces ineens een stuk sneller ging. Mijn tekenstijlen en technieken gingen in het begin alle kanten op. Dat was nodig om te ontdekken wat mijn eigen stijl was. Door veel te oefenen en kilometers te maken merk ik elke maand nog progressie.

Januari 2024 besloot ik de sprong te wagen om mijn baan op te zeggen en volledig voor mezelf te gaan werken. Wat een avontuur!